Weg met de getrouwheidspremie?
In tegenstelling tot wat velen denken, is de getrouwheidspremie op spaargeld niet uitgevonden door banken die spaarders aan hen willen binden. Ze werd in de jaren tachtig opgelegd door de regering die zo de renteoorlog wilde doen ophouden waarin de financiële instellingen zich destijds hadden gestort. Daardoor bestaat de rente op spaargeld sinds 1983 verplicht uit een basisrente en een getrouwheidspremie.
Die tweeledige structuur bestaat nog steeds, met een dusdanig versnipperd aanbod als resultaat dat het zeer moeilijk is geworden om de verschillende aanbiedingen met elkaar te vergelijken. Bepaalde instellingen bieden immers rekeningen met een hoge basisrente en een lage getrouwheidspremie, terwijl andere zowat het omgekeerde doen en rekeningen bieden met een lage basisrente en een hoge getrouwheidspremie.
Moet dat zo blijven? De historische context en de filosofie die destijds tot de keuze voor een wettelijke verankering van de getrouwheidspremie leidden, zijn vandaag niet meer aan de orde. Het lijkt dan ook niet langer nodig om de huidige rentestructuur voor gereglementeerde spaarboekjes te behouden, zo stelt de FSMA in een lang pleidooi voor de invoering van één enkele premie. Ze raadt evenwel aan om een overgangsperiode in te voeren, zodat spaarders de getrouwheidspremies kunnen krijgen die ze opbouwden tot op het moment van de invoering van één enkele rentevoet.
Lees meer