Top Transport - The last green mile?
Welke optie kiest u wanneer u iets online bestelt? Heel wat leveranciers bieden ondertussen namelijk verschillende scenario’s aan: een snelle bezorging de dag nadien, zoals we dat de normaalste zaak van de wereld zijn gaan vinden, of de meest ecologische waarbij het pakketje misschien wat langer op zich kan laten wachten. Met die keuze willen die webshops ons bewuster maken en zichzelf positioneren als een speler die duurzaamheid hoog in het vaandel voert en zendingen bundelt. Want meer lucht dan product vervoeren snijdt de ambitie rond een groenere weg van producent tot klant de adem af.
De supply chain issues van de voorbije jaren hebben ons met de neus op de feiten geduwd: we werden als consument flink verwend en de snelste levering was het argument bij uitstek om het als leverancier van de steeds stevigere concurrentie te halen. Langs beide kanten van het traject is het moeilijk om die verworvenheden los te laten, met soms minder fraaie malafide uitwassen die de pers halen.
De toekomst is te duur
Eén van de hamvragen is dan ook in hoeverre we bereid zijn om onze luxe op te geven. Een andere is de betaalbaarheid. De vergroening van de vloot is naast het schrijnend gebrek aan chauffeurs en de hoge brandstofkosten ongetwijfeld het meest besproken onderwerp rond de managementtafel van transportbedrijven. Het is een goede zaak dat ondernemingen, gedreven door enige scoringsdrift rond de Sustainable Development Goals, blijkbaar al meer bereid zijn om extra voor groene kilometers te betalen, in tegenstelling tot de consument.
Het is als met de elektrificatie van het wagenpark. Terwijl bedrijven dat in het kader van hun duurzame strategie doen en op fiscale stimuli kunnen terugvallen, is de portemonnee van Jan met de pet er blijkbaar nog niet klaar voor. Naast de energiecrisis en de inflatie ziet hij vooral de enorme discrepantie tussen de aankoopprijs van een elektrische (gezins)wagen en die van een ‘klassieke’ auto met verbrandingsmotor. “De toekomst is te duur”, klonk het uit de mond van een analist tijdens het voorbije Autosalon. En mochten u en ik massaal zo’n duurzame bolide in huis halen, valt het nog af te wachten of onze elektrische infrastructuur daar klaar voor is of dat die groene droom meteen een stevige kortsluiting te verteren krijgt.
De toekomst is onbetaalbaar
We zitten in ieder geval samen in het onvermijdbare bad van de energietransitie, waarin het wereldwijde vijf voor twaalf schuim onze ogen steeds harder irriteert. Want als wij om welke reden dan ook blijven uitstellen, zorgt de planeet uiteindelijk zelf voor afstel. “We have once again succeeded in destroying what we could not create”, zei John Coffey in ‘The Green Mile’, een film die gebaseerd is op de gelijknamige roman van Stephen King. Coffey, geweldig vertolkt door Michael Clarke Duncan naast een al even sublieme Tom Hanks, is ter dood veroordeeld. Tijdens zijn laatste dagen in de ‘dodengang’, die omwille van de groene vloer ‘Green Mile’ genoemd wordt, blijkt dat Coffey over bovennatuurlijke krachten beschikt. Zijn gave zou vandaag welkom zijn. Al was het maar om ons door zijn ogen naar morgen te laten kijken en aan te sporen om het tij vanaf vandaag nog meer op eigen kracht te keren. We hebben eigenlijk geen keuze en zo bieden we misschien een ferme zucht hoop aan wie zich de vraag stelt of we als samenleving onze last green mile al niet onomkeerbaar ingereden zijn.
(Tommy Browaeys)
Dit artikel is verschenen in Top Transport die beschikbaar is in pdf.